اوایل اردیبهشت ۱۴۰۱ پسر جوانی که با چاقو مجروح شده بود به یکی از بیمارستان‌های پایتخت منتقل شد. تلاش کادر درمان برای نجات پسر جوان آغاز اما وی تسلیم مرگ شد.
به گزارش ایران، دوستان مقتول که شاهد جنایت بودند به پلیس گفتند: «برای هواخوری بیرون رفته بودیم که دو پسر جوان سوار بر موتورسیکلت به ما نزدیک شدند و اگر خودمان را کنار نکشیده بودیم تصادف می‌کردیم، وقتی به آن‌ها اعتراض کردیم به جای عذرخواهی به ما توهین کردند و همین مسأله باعث دعوا شد. با وساطت عابران و کسبه محل، دعوا پایان یافت و موتورسواران آنجا را ترک کردند. اما کمی که جلوتر رفتیم بازهم موتورسواران را دیدیم و دوباره دعوا شروع شد. در این میان یکی از موتورسواران با چاقویی که همراه داشت دوستم را زد و فرار کردند.»
تیم جنایی در بازبینی دوربین‌های مداربسته اطراف محل جنایت، پلاک موتور متهمان فراری و هویت آن‌ها را به دست آورد و کارآگاهان اداره دهم پلیس آگاهی پایتخت مدتی بعد موفق شدند متهم اصلی و همدستش را بازداشت کنند.
با اعتراف پسر جوان به جنایت، او به بازسازی صحنه قتل پرداخت و در دادگاه کیفری استان تهران پای میز محاکمه رفت. وقتی متهم اصلی در جایگاه ویژه قرار گرفت، مدعی شد از جنایتی که مرتکب شده پشیمان است و هرگز نمی‌خواسته خانواده‌ای را داغدار کند.
گرچه پسر جوان خواهان بخشش شد اما با توجه به درخواست پدر مقتول و مدارک موجود در پرونده، قضات دادگاه کیفری استان تهران، حکم بر قصاص صادر کردند. با تأیید این حکم در دیوان‌عالی کشور، پرونده برای اجرا به دادسرای امور جنایی پایتخت ارجاع شد. از آنجا که نام پسر جوان در لیست محکومان به قصاص قرار گرفته بود، چندین جلسه صلح و سازش برگزار شد اما پدر مقتول همچنان خواهان مجازات بود، تا اینکه سرانجام با توجه به گزارش مسئولان زندان مبنی بر اینکه پسر جوان در زندان کارهای خداپسندانه انجام می‌دهد و از جنایتی که مرتکب شده بشدت پشیمان است پدر مقتول حاضر شد با شرط پرداخت دیه از قصاص گذشت کند.
بدین ترتیب با گذشت پدر از قصاص قاتل پسرش وی بزودی در دادگاه کیفری از جنبه عمومی جرم محاکمه خواهد شد.
