به گزارش ورزش سه، پلی‌آف امسال NBA بیشتر شبیه جنگی برای جاودانگی است تا صرفاً رقابتی برای یک قهرمانی. استف کری، لبرون جیمز، کوین دورانت و جیمز هاردن فقط به دنبال یک حلقه‌ی قهرمانی دیگر نیستند. آنها در حال جنگ با زمان، با تغییر نسل، و با حقیقت تلخی هستند که هر طرفدار واقعی حسش می‌کند اما جرأت گفتنش را ندارد: پایان نزدیک است.
پلی‌آف ۲۰۲۴ لبریز از فوریت است. هر شوتی که استف می‌زند وزن بیشتری دارد. هر حرکت لبرون به سمت سبد بیشتر شبیه یک افسانه‌ی زنده است — و البته کمی هم ناامیدانه‌تر. هاردن و دورانت — بازیکنانی که در دهه‌ی ۲۰۱۰ بازی بسکتبال را از نو تعریف کردند — اکنون در لحظه به لحظه‌ی بازی، همچون یادگاری از گذشته برای بقای خود در لیگ می‌جنگند.
برای خود NBA، قضیه فراتر از یک قهرمانی ساده است. لیگ در میانه‌ی یک بحران هویتی خاموش قرار دارد. برای نزدیک به دو دهه، همه چیز واضح بود. لبرون چهره‌ی اصلی بود. کری، دورانت و چند نفر دیگر دور او می‌چرخیدند و عصر طلایی داستان‌سازی، بازاریابی و جهانی شدن را ساختند. اما حالا؟ حالا خلأیی در رأس شکل گرفته که سال‌های آینده تعیین خواهند کرد چه کسی آن را پر می‌کند.
جا مورنت قرار بود چهره‌ی آینده باشد، اما جنجال‌های خارج از زمین این داستان را به سرعت نابود کرد. زایان ویلیامسون مثل یک بمب تبلیغاتی ظاهر شد، اما مصدومیت‌ها و بی‌ثباتی‌ها تاج را از سرش برداشتند پیش از آنکه حتی فرصت بر سر گذاشتنش را پیدا کند. جیسون تیتم، آنتونی ادواردز، پائولو بنکرو — کاندیداهایی وجود دارند، بله، اما هنوز هیچ وارث مسلمی ظهور نکرده. هنوز هیچ‌کس نیست که بتواند کنار لبرون بنشیند.
و هیچ شکی نیست: NBA به یک وارث نیاز دارد.
دنیای تجارت ستاره‌ای می‌طلبد آنقدر درخشان که حتی طرفداران عادی چهره‌اش را بشناسند و بچه‌ها بخواهند کفش‌هایش را بپوشند. بدون چنین چهره‌ای، لیگ خطر افتادن در دورانی از برابری بدون شخصیت را حس می‌کند — بسکتبال مهیج، اما بدون روایت محوری. بازی‌های عالی، اما بدون کشش فرهنگی.
پس این پلی‌آف فقط درباره‌ی قهرمانی نیست.
درباره‌ی جاودانه شدن در حافظه یا ناپدید شدن از ذهن‌هاست. درباره‌ی تلاشی است که استف برای اثبات تغییر همیشگی بسکتبال انجام می‌دهد. درباره‌ی لبرونی است که می‌خواهد طولانی‌ترین دوران اوج تاریخ ورزش را رسمی کند. درباره‌ی هاردن و دورانتی است که در تلاشند جایگاه خود را در لیگی که ترجیح می‌دهد بدون آنها به جلو حرکت کند، بازپس بگیرند.
این دوران شفق برای خدایان قدیم است.
و ابرهای توفانی برای کسانی که شجاعت و استعداد تسخیر آینده را دارند در حال تجمع است.
۲۴ ماه آینده همه چیز را مشخص خواهد کرد.
دیناستی بعدی NBA فقط یک تیم نیست. این یک چهره خواهد بود.
و در حال حاضر، آن تاج هنوز روی زمین افتاده و در انتظار یک فاتح واقعی است.
پرهام رهبر
