به گزارش "ورزش سه"، کارفرمای خوبی که خاویر باردم در کمدی فرناندو لئون دی آرانوا نقش آن را بازی می‌کند، یک کارآفرین شهرستانی است که شباهتی غیرمنتظره با کارفرمایان بزرگ فوتبال دارد که کارلو آنچلوتی با آنها همزیستی داشته است، از خانواده آنیلی و سیلویو برلوسکونی گرفته تا رومن آبراموویچ، ناصر الخلیفی و فلورنتینو پرز.
با این حال، با کارفرمای خوب چه بزرگ و چه کوچک، همیشه کارمند خوب و وفادار و مربی خوب، سازگار است. آنچلوتی ایتالیایی دارای مدرک کارشناسی ارشد در شناخت کارفرمایان است که به او این امکان را داده هنر شناوری را با غریزه‌ای کلیدی برای یافتن نقطه دقیق تعادل میان سلسله مراتب و استقلال فردی توسعه دهد.
حاصل این رویکرد، محصولی اندک در لیگ‌ها بوده است (شش قهرمانی در ۲۲ سال مربیگری در یوونتوس، میلان، چلسی، پاری سن ژرمن، بایرن و رئال مادرید) اما تقریباً همان تعداد قهرمانی در لیگ قهرمانان (پنج قهرمانی، سه تای آنها با رئال مادرید). بنابراین، آنچلوتی قطعه‌ای یکتا و ساخته شده متناسب با اکوسیستم پیچیده مادریدی است، جایی که تیم‌های حاصل از امضای مربیان جایی ندارند چون خود این باشگاه دارای امضا است.
پرز به خوبی از این موضوع آگاه است و این وضعیت زمانی که چرخه رو به جلو نشانه‌هایی از فرسایش را نشان می‌دهد، اضطراب بسیاری ایجاد می‌کند، حتی با وجود واکنش قهرمانانه این تیم در فینال کوپا برابر بارسلونا در لاکارتوخا. اما رفتار قهرمانانه برای روزهای جشن است و رئال امروز نیاز به دستان یک مربی واقعی دارد، هم چپ و هم راست، از دوشنبه تا یکشنبه.
هفت قهرمانی لیگ قهرمانان که رییس این باشگاه در دو دوره حضورش کسب کرده با همکاری ویسنته دل‌بوسکه، زین‌الدین زیدان و آنچلوتی به دست آمده‌اند. مربیانی خوب به معنای واقعی کلمه. هرچند جدایی دو نفر اول حاشیه‌هایی را به همراه داشت که این بار با آنچلوتی تکرار نخواهد شد.
پرز در واقع دل بوسکه را پس از کسب قهرمانی لیگ و در بحبوحه شورش موسوم به «موتین دل چستو» کنار گذاشت تا رئال را وارد چرخ و فلک انتخاب مربیان کند که آن را به کاریکاتور اتلتیکوی تحت هدایت خسوس خیل تبدیل کرد. با گذر زمان، رییس این باشگاه با اکراه اعتراف کرد که این یکی از اشتباهات دوره اول ریاستش بود.
سرگردانی تیم در این فصل باعث شد که مدیران این باشگاه به فکر طرح جایگزین بیفتند، طرحی که رویدادهای بعدی تغییر چندانی در آن ایجاد نکرده‌اند. با این که قهرمانی در لالیگا همچنان روی کاغذ ممکن است و ال‌کلاسیکویی که در مونجوئیک در پیش است، آنچلوتی ابروی خودش را بالا می‌اندازد و تسلیم سرنوشتی است که مایل نیست با ناراحتی به پایان برسد، باشگاه نیز همین طور.
ژابی آلونسو در ذهن رییس باشگاه رئال مادرید می‌خواهد تیم‌هایی حاصل از امضای خودش بسازد و به همین دلیل سعی کرد بهترین ویژگی‌های ژوزه مورینیو را بیابد، فراتر از پیش‌داوری‌ها و هیاهو جلو برود و به دنبال دانش پپ گواردیولا رفت. بایر لورکوزن چنین تیمی است.
ژابی امتیاز شناخت باشگاه، پرز و لیگ اسپانیا را دارد. مانند پسری که به خانه پدری بازمی‌گردد، نیازی ندارد بپرسد بیسکویت و قهوه کجا هستند. اما او به دنبال تعادل نمی‌گردد. او مطالبه می‌کند، تصمیم می‌گیرد و عمل می‌کند. مقاومتی که در برابر وزارت دارایی اسپانیا از خودش نشان داد، «با ریسک‌های بسیار» به گفته منابع آگاه از دیوان عالی، نشانه کاملی از شخصیت او است. اگر خودش باور نکند، توافقی ممکن نیست.
در حال حاضر لورکوزن مثل فصل گذشته نیست. آنها دیگر در نیمه نهایی لیگ قهرمانان حضور ندارند و در بوندسلیگا هم شانسی برای قهرمانی ندارند. فرناندو کارو در راس این باشگاه به خوبی می‌داند که اگر پرز تماس بگیرد، خروج ژابی آلونسو مشکلی نخواهد داشت.
کارو مذاکره‌کننده‌ای ماهر و عمل‌گرا است و با خوزه آنخل سانچز، مدیر اجرایی رئال، زبان مشترکی دارد. او گروه قدرتمند برتلسمان را ترک کرد تا در دنیای ورزش پیشرفت کند و خوب می‌داند باید با چه کسانی روابط خوب داشت.
سه هفته به پایان بوندسلیگا مانده و بایرن مونیخ با هشت امتیاز اختلاف نسبت به لورکوزن پیشتاز است. قهرمانی آنها در این فصل قطعی است. زمانی که رئال در تاریخ ۱۱ می در مونتجوئیک برابر بارسا بازی کند، به احتمال زیاد همه چیز مشخص خواهد شد.
هم آنچلوتی و هم ژابی آلونسو یک سال دیگر قرارداد دارند، بنابراین نه اضطراری وجود دارد و نه تصمیم بر این است که روابط تیره شود. برعکس، این امر امکان انتخاب زمان مناسب یا حتی عدم تغییر را فراهم می‌کند.
اگر تغییر انجام شود، معضل اصلی این خواهد بود که چه کسی رئال مادرید را در جام جهانی باشگاه‌ها هدایت خواهد کرد. رقابتی که حالا برای رئال بسیار استراتژیک به حساب می‌آید، به خصوص پس از ناکامی‌های فصل جاری و با توجه به این که این رقابت بخشی از پیش‌فصل آینده خواهد بود. منطقی است که مربی فصل آینده همین فرد باشد.
پرز بر این باور است که مربی یک شر ضروری در فوتبال است و واقعیت این است که او فقط با یک مربی - خالق احساس همدلی کرده: ژوزه مورینیو. مربی‌ای برای یک وضعیت خاص: رقابت با بارسای گواردیولا، یکی از بهترین تیم‌های تاریخ و بالا بردن عزت نفس آسیب‌دیده هواداران متعصب رئال. مورینیو این هدف را محقق کرد، هرچند با عوارض جانبی ویرانگر برای تصویر رئال مادرید.
حالا شرایط کاملاً مشابه آن دوران نیست اما بارسلونای در حال رشد همچنان دیده می‌شود، تیمی که این فصل در سه ال‌کلاسیکو پیروز شده و دو جام مستقیم را از مادرید گرفته است. «فقط یک مربی می‌تواند این وضعیت را در کنار پرز تحمل کند و او آنچلوتی است.» این جمله از فردی است که پیش از فینال سویا در نزدیکی رییس باشگاه کار می‌کرد. حالا فشارها بیشتر هم شده است.
تاریخ می‌گوید که هر وقت رئال مادرید و بارسلونا در طول یک فصل چهار بار یا بیشتر با یکدیگر روبرو شده‌اند، هیچگاه یکی از آنها تمام بازی‌ها را نبرده است. اگر بخواهیم به آمار تکیه کنیم، باید منتظر یک پیروزی یا تساوی به سود رئال در مونتجوئیک باشیم. هرچند همیشه اولین باری هم وجود دارد... حتی برای غرق شدن با جلیقه نجات بر تن.
منبع: ال موندو
