به گزارش خبرورزشی، آنتونیو کونته، سرمربی ناپولی می گوید: «باید از این لحظه لذت ببریم، هواداران ما را به پیش راندند.» ... پیام رئیس باشگاه، دی لاورنتیس، از مالدیو: «خونسردی؛ آرامش و دقت. زنده باد ناپولی»
شب در مالدیو به نیمه رسیده بود؛ شاید در آنجا نیز کارناوال‌ها و آتش‌بازی‌ها به پا شده باشد. بی‌تردید، آئورلیو دی لاورنتیس چند ساعتی تعطیلات آرام خود را رها کرد تا با نفسی حبس‌شده، نود دقیقه بازی را از پشت تلویزیون دنبال کند و به تیمش افتخار کند. در نهایت، همچون رهایی از قید و بند، رئیس باشگاه شادمانی خود را با توییتی صمیمانه از صدرنشینی تیم ابراز کرد. رؤیایی که ادامه دارد و لحظه به لحظه نزدیک‌تر می‌شود. با این حال، باید با گام‌هایی استوار و خردمندانه پیش رفت.
«خونسردی. آرامش. دقت. زنده باد ناپولی!»
جملاتی کوتاه اما روشنگر، نمایانگر مسیری که باشگاه و تیم در این شور جمعی طی می‌کنند.
با به صدا درآمدن سوت پایان دیدار اینتر-رم، در خیابان‌های شهر کارناوال‌های کوچک برپا شد، بوق خودروها طنین‌انداز گردید و هوادارانی که بیرون ورزشگاه مارادونا تجمع کرده بودند، سرودها و آوازها سردادند. بنابراین، شور و شعف باید مهار شود، هرچند که این صدرنشینی خارق‌العاده شایسته جشن است.
آنتونیو کونته، اکنون باید نه تنها یک تیم، بلکه شهری کامل را هدایت کند. مأموریتی بسیار دشوار، به‌ویژه پس از آنکه دید با چه شور و اشتیاقی تیم هنگام ورود به مارادونا استقبال شد.
«به بازیکنانم گفتم که چهار گام باقی مانده است. یکی را برداشتیم. حال باید سه گام دیگر برداریم. مقابل لچه خواهیم رفت، تیمی که برای بقا می‌جنگد. هنوز هیچ چیز قطعی نیست، اما پیروزی امروز اهمیت داشت و فکر می‌کنم توانستیم همچون یک تیم بزرگ و آگاه از قدرت خود، به این مهم دست یابیم.»
سپس نوازشی هم برای هواداران داشت:
«اجتناب‌ناپذیر بود که استادیوم ما را به جلو براند. هواداران ما، چه در ورزشگاه چه در خانه، دوازدهمین و سیزدهمین بازیکن ما بودند. حتی ورود به ورزشگاه آسان نبود؛ هیجان در بالاترین حد بود و آنان این احساسات را به ما منتقل کردند.»
ناپولی، سه امتیاز پیش افتاده و تنها چهار دیدار باقی مانده است. رؤیایی در جریان است؛ اما اکنون همه چیز در دستان آبی‌پوشان قرار دارد.
کونته با رضایتی آشکار تأکید کرد:
«قهرمانی یک معجزه خواهد بود.»
و با لبخندی افزود:
«آیا بازی اینتر را دیدم؟ خیر. خودمان به اندازه کافی رنج می‌بریم، چرا باید با تماشای دیگران بیشتر عذاب بکشیم؟ راستش را بخواهید، نیمه دوم دیدار فیورنتینا-امپولی را تماشا کردم. باور کنید یا نه! موبایل و تلویزیون را خاموش کردم. بعد شنیدم که برخی خوشحال بودند…»
آنتونیو کونته روحیه تیم را دگرگون ساخته؛ ناپولی را دوباره به تیمی پیروز بدل کرده و اکنون می‌خواهد این جام را به افتخارات خود بیفزاید.
در همین حال، کونته از ثمره کار بر روی هافبک‌های تیمش نیز لذت می‌برد؛ بازیکنانی که اکنون نقشی تعیین‌کننده یافته‌اند.
«آنگویسا و مک‌تومینای؟ باید جایی گل می‌زدیم. تیم ما بازیکنان زیادی ندارد که بتوانند به آمار دو رقمی گل برسند. خیلی سخت کار کردیم و از تمام ظرفیت‌هایمان بهره بردیم. آنگویسا در گل نخست عالی توپ را قطع کرد و بی‌آنکه نگاه کند، توپ را به اسکات سپرد. این‌ها همه نتیجه کار سخت بازیکنان است. ۷۴ امتیاز داریم، چهار بازی باقی مانده و کسب سهمیه لیگ قهرمانان تقریباً قطعی شده…»
با این حال، کار هنوز پایان نیافته. آرامش و دقت، همانطور که رئیس باشگاه گفت، ضروری است. اما هوای جشن در فضا پیچیده است. رؤیا ادامه دارد و هیچ‌کس نمی‌خواهد از خواب بیدار شود. حتی رئیس، که تولدش همزمان با هفته پایانی مسابقات است. چه هدیه‌ای! بلکه باید گفت: چه «معجزه‌ای» از هدیه!
