خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - زینب زارعی*: امروزه، زیبایی دیگر یک حس درونی یا یک سلیقه‌ی شخصی نیست؛ بلکه به نسخه‌ای آماده، پردازش‌شده و تحمیلی تبدیل شده که هر روز در ویترین شبکه‌های اجتماعی مقابل چشمان دختران ایرانی قرار می‌گیرد. الگویی که توسط فیلترها، ترندها و سلبریتی‌ها شکل گرفته و تلاش می‌کند مفهوم زیبا بودن را در قالبی یه شکل، سطحی و فراگیر کند. اما آیا این زیبایی‌شناسی تحمیلی با هویت، فرهنگ و حقیقت وجودی دختر ایرانی هم‌خوانی دارد؟

در اغلب موارد الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی، بیشترین فرصت بازدید را برای محتوایی قائل می‌شوند که دارای زرق و برق بیشتر باشد؛ لبخند مصنوعی، آرایش اغراق‌شده، ژست‌های تقلیدی و زندگی نمایشی و… چنین الگوهایی، نه از دل حقیقت، که از دل بازاریابی و برای مصرف بیشتر، دیده شدن بیشتر، و در نهایت برای تهی کردن دختران از آن‌چه خود هستند ساخته شده تا شبیه آن چیزی شوند که از نظر صاحبان شبکه‌های اجتماعی، باید باشند.

اما دختر ایرانی ریشه در فرهنگ و هویتی دارد که زیبایی را در لطافت روح، کرامت نفس، وقار و معنا جست‌وجو می‌کند. در نگاه ایرانی-اسلامی، زیبایی فقط به ظاهر خلاصه نمی‌شود، بلکه آمیخته با حکمت، حیا، هنر و اصالت است. دختری که خود را با این نگاه می‌سنجد، در برابر این موج تحمیلی، مقاومت می‌کند و به جای تقلید، خلاقیت را انتخاب می‌نماید.

رویارویی با این زیبایی‌شناسی دروغین، یک نبرد هویتی است. وقتی دختر ایرانی، فیلترها را کنار می‌زند و خودش را همان‌گونه که هست روایت می‌کند؛ وقتی به جای تقلید از چهره‌های اینستاگرامی، به درک و تقویت زیبایی درونی خود می‌پردازد، قدمی در بازسازی حقیقت زیبایی برداشته است. این یعنی بازگشت به صداقت، به شخصیت، و به آن‌چه واقعاً هستیم.

اگرچه شبکه‌های اجتماعی پر از تحمیل و قضاوتند، اما می‌توانند ابزار تحول نیز باشند؛ بستری برای روایت زیبایی‌هایی که گرچه فریاد نمی‌زنند، اما ماندگارند. زیباییِ یک تفکر، یک هدف، یک انتخاب آگاهانه. دختر ایرانی می‌تواند با روایت این زیبایی‌های اصیل، مخاطب خود را از تماشاگرِ تصاویر تکراری، به اندیشمندِ معنا تبدیل کند. این رسالت، هم زمان‌بر است و هم ارزشمند؛ اما مسیرش از باور به خود آغاز می‌شود.

*فعال فضای مجازی و سواد رسانه